Good read: De kracht van Nunchi

Ik vind de Koreaanse cultuur reuze interessant. De series zijn écht goed (en gratis via Viki.com, kan Netflix nog iets van leren), de muziek wordt steeds bekender in Nederland en het eten is ook gewoon geweldig. Daarnaast is er zo ontzettend veel respect voor elkaar in deze cultuur, daar kunnen wij in Nederland nog iets van leren. En dat kan, met dit boek!

Wat is Nunchi

Nunchi is een Koreaanse term. Vrij vertaald betekend dit dat je de sfeer in een ruimte en/of groep goed kan aanvoelen en daar naar handelt. De kunst om bijvoorbeeld niet – terwijl er net een behoorlijk serieus onderwerp wordt besproken – een ruimte in te lopen en meteen een mop te tappen of super enthousiast je eigen verhaal beginnen te vertellen. En dat klinkt echt een stuk makkelijker dan het is.

Nunchi gebruiken betekent niet dat je jezelf in de ander verliest. Eigenlijk doe je precies het tegenovergesteld. Als je vanuit een plek van innerlijke rust scherp waarneemt, zie je vanaf een veilige en objectieve afstand iemand zoals hij echt is.

Euny Hong, De kracht van Nunchi

Slechte nunchi in de praktijk

Onlangs zat ik op een nieuwe klus. Tijdens de lunch zat ik tegenover een iets ouder vrouwtje dat altijd erg zachtjes praat. Net toen ze een heel persoonlijk en emotioneel verhaal wilde vertellen, kwam er een andere collega aanlopen.
Hij zat nog nauwelijks, wij maakten geen oogcontact met hem, maar hij gooide meteen met een luide stem de vraag naar ons toe wat wij nou van het project vonden. De vrouw tegenover mij (die keihard werd onderbroken door hem), antwoordde hem beleeft. Aan een half woord bleek hij genoeg te hebben; uit enthousiasme gooide hij meteen zijn halve levensverhaal op tafel. Aan zijn humeur te merken had hij niet eens door dat hij iets onderbrak en was hij juist super enthousiast om een rustig publiek te hebben waardoor hij niet onderbroken werd.

Een voorbeeld van iemand die de situatie niet goed heeft aangevoeld. Ook toen ik na een paar minuten weer terug kwam op haar verhaal snapte hij niets van mijn vraag en probeerde bij elke zin het gesprek weer over te nemen. Uiteraard stonden wij dit toe, maar haar verhaal heeft nog een dag op zich laten wachten.

Wat ik meeneem uit dit boek

Door dit boek besefte ik dat ik dit helaas nog niet genoeg onder de knie heb. In mijn enthousiasme kan ik soms ook hele epilogen vertellen en kan daarmee niet genoeg ruimte geven aan de andere(n). In het boek komen de nadelen van dit gedrag naar voren en helaas: het klinkt mij niet onbekend in de oren. Leerpuntjes dus.

Verder neem ik mee:

• Veel feitjes over de bijzondere Koreaanse cultuur
• Wanneer je er voor zorgt dat je eigen hoofd leeg is, heb je meer ruimte om te luisteren naar wat anderen zeggen – met en zonder woorden. 
• Empathie en sympathie hebben veel met Nunchi te maken, maar deze 3 kennen zeker verschillen. Met nunchi erken je andermans gevoel, maar leert ook voor jezelf kiezen als meegaan hierin niets goeds voor jou brengt.